صندلی خالی ...اشتغال پوشالی!

برخی از رشته های دانشگاهی در دانشگاههای دولتی با صندلی های خالی مواجه میباشد.در جدیدترین اطلاعات بدست آمده که خود بنده شاهد بودم یکسری از رشته های دانشگاهی که ظرفیت 30 دانشجو را داراست با 8 تا 10 دانشجو سال تحصیلی جدیدرا شروع کرده است. این عدم توازن در کجاست و قصور موارد فوق به برنامه ریزی اشتباه وزارت علوم بر می گردد یا برنامه های غلط بخش اشتغال در بازارهای کار؟؟؟

متاسفانه این روزها با رشدبی حدوحصر وبدون برنامه دانشگاهها و دانشجوها ورشته های دانشگاهی و هم چنین گرایش به تمرکززدایی دانشگاهها وگرایشهای مختلف رشته های دانشگاهی عملا جوانان این مرز وبوم در مسیرهای کسب مدارک محض دانشگاهی قرار می گیرند که تبعات آن منجر به ایجاد پیچیدگیهایی در بازارکار خواهد شد که سبب بالارفتن نرخ بیکاری افرادتحصیل کرده است.

طبق نتایج آماری مرکز آمار ایران در سال های گذشته علیرغم اینکه نرخ بیکاری در جامعه 10.5درصد بوده است، در بین جامعه تحصیل کرده 15.6 درصد را نشان می دهد. این ارقام نشان دهنده آن است که نرخ بیکاری در بین اقشار دارای تحصیلات دانشگاهی بیش از متوسط جامعه است در حالیکه تصور مردم آن است که با ورود به دانشگاه و کسب دانش و مدرک تحصیلی بالاتر می توانند موقعیت های شغلی بهتری را برای خود رقم بزنند. این موضوع گفته های قبلی ام را تایید میکند.

بارها گفتم و نوشتم ...مهارتهای دانشگاهی در مسیر جدایی از تولید علم قرار می گیرد...وقتی رشد علم که به وضوح در کشور وجود دارد با نیازهای مهارتی ما همراه نباشد و دانشگاهها و موسسات تولید علم ما بر نیازهای مهارتی بازارکار هم افزایی نکند همین مسائل بیکاری وجود خواهد داشت و نه تنها نتیجه بخش نخواهد بود بلکه در سنوات بعد این چالش در مدرک گرایی در سطوح بالاتر نیز بیشتر به چشم خواهد خورد. بازار کار هوشمندانه به دنبال افرادی می رود که نه لزوما مدرک دانشگاهی بلکه مهارت کافی برای انجام شغلی را داشته باشند.سعی دانشگاهها صرفا در تولید علم است ، البته این موضوع هم درجای خودش ایرادهای فراوانی دارد به همین دلیل جنس چالشها ودغدغه های این دوبخش هرگز همدیگر را همپوشانی نمی کند ومتاسفانه باید گفت که دانشگاه و صنعت وبازار کار به همدیگر اعتماد ندارند.

ایسنا گزارش داده تا سال 1400 جمعیت جوان و فعال به 61 میلیون نفر خواهد رسید که به 29 میلیون فرصت شغلی نیازمندند، سوالی که مطرح می شود که با این آمار بیکاری دانش آموختگان در حال حاضر و کاهش سطح رفاه به تبع بیکاری این افراد، سیاستهای دولت مردان برای جلوگیری از تشدید بحرانهایی از این دست برنامه های توسعه اشتغال برای افراد عادی وتحصیل کرده چه خواهد بود؟

واقعا حلقه های مفقود این نوع دغدغه های موجود با کدام نوع رویکرد قابل رفع خواهدبود....با ایجاد حلقه های تکمیلی اشتغالزایی یا تغییر ساختارآموزش و مهارت اندوزی و...سازوکارهای موجود؟؟؟؟؟

این سوالیست که برنامه ریزان عرصه های مختلف اشتغالزایی و مراجع دانشگاهی وتولیدعلم ودانش بایستی درنظر داشته باشند..........

سبزباشید وماندگار