بزرگترین مشکل سرمایه گذاری در مناطق کوچک ،کم دانشی یا بی دانشی است
رویکردبه سرمایه گذاری با هرگونه تعریفی بایستی منطبق بر فرصت محوری باشد.این بدان معنیست که برای دست اندرکاران ومسئولان اجرایی باید اینگونه جا بیفتد که سرمایه گذاران توانمند در حوزه های مالی و فنی و نرم افزاری یا نیروهای محلی و تاثیرگذار....................
چندروزیست در باره سرمایه گذاری در جلسات استانی مباحثی از نیروهای بومی و غیربومی کوچصفهانی در سایتهای مختلف دیده میشود… از آنجا که مباحثی مشابه همیشه برپیکره بیجان سرمایه گذاری درکشور واستان وبه تبع آن کوچصفهان متاثر از همین چالشهای گسترده و اثرگذاراست خود میتواند دلیلی باشد براین ادعا که قصد این نوشته کوتاه به هیچوجه ایجاداشکال و نقدنمودن جلسات فوق نیست…میتوانستیم درسایه چنین مباحثی بسترسازی ذهنی سرمایه گذاری را بیشتر از قبل در استان و بویژه کوچصفهان ایجادنمود…به نظر بنده ذکر چند نکته دربحث سرمایه وسرمایه گذاری لازم است :
-خطای اول در تعریف سرمایه است…از نظر آکادمیک تعریف سرمایه بعنوان یک عامل تولیدهمیشه از الزامات تولید وخدمات است و معمولا با ماشین و امکانات و…همراه است…در دنیای مدرن کنونی سرمایه ملتها را نیروی جوان ومتخصص ومجرب و… میدانند، این موضوع بسیار فراتر از تعریف کلاسیک سرمایه است ، بنابراین اگر در برنامه های سرمایه گذاری دنبال مباحث اینچنینی نباشیم مطمئنا اهداف با انحراف فراوانی همراه خواهدبود.
-سرمایه گذاری اشکال متعددی دارد…در بسیاری از کشورهای مختلف که داعیه سرمایه گذاری و رشد مضاعف اقتصادی دارند بیش از ۷۰ درصد سرمایه گذاری در بخش امور نرم افزاری و خدمات فنی مهندسی است وتنها ۳۰درصد دربخش زمین وساختمان وماشین آلات و …امکانات زیربنایی است که درحقیقت در ارتقای کیفیت وارزش افزوده با آلترناتیوهای مدرن سرمایه گذاری کمترتاثیرگذاری دارد. این نشان میدهد که دنیای مدرن دنبال آلترناتیوهای انسانی سرمایه گذاریست واین میتواند برای ما یک بدعت موضوعی به همراه داشته باشد که خود را در بحث سرمایه گذاری فقط در قیدوبند تسهیلات و مخارج بالای هزینه های ایجادی سرمایه قرار ندهیم .میتوان با شناسایی وهدایت موضوعی سرمایه گذاری بسترهای لازم سرمایه گذاری را بومی سازی کرد…البته این بحث بومی سازی سرمایه یک رویکرد ساده وصرفا ایجادی نیست بلکه نیازاست روی این موضوع کارشود.
- رویکردبه سرمایه گذاری با هرگونه تعریفی بایستی منطبق بر فرصت محوری باشد.این بدان معنیست که برای دست اندرکاران ومسئولان اجرایی باید اینگونه جا بیفتد که سرمایه گذاران توانمند در حوزه های مالی و فنی و نرم افزاری یا نیروهای محلی و تاثیرگذار که همه میتوانند یک سرمایه تلقی شوند همه بعنوان فرصت تلقی شوند که ممکن است با مدیریت ناکارآمد در جذب،جلب وهدایت آنها این توامندیها به مناطق دیگر سوق پیدا کرده یا از بین بروند.
-حالا از موضوع جنس سرمایه گذاری بگذریم …چیزی که امروزه گلوگاه سرمایه گذاریست صرفا مقدار سرمایه گذاریهای دولتی وخصوصی و نرخ بهره و…اینها نیست، مهمتر از این موارد بسترسازی وامنیت سرمایه گذاریست.درحقیقت ایجاد محیطی امن وبی حاشیه برای سرمایه گذاروتدارک شرایطی که سرمایه گذار در آن شانیت های سرمایه گذاری لازم را بدست آورد. اگرچه نگاه به سرمایه گذار وسرمایه گذاری به وضعیت متعادل و مثبت تری درحال تبدیل شدن است اما بایستی قبول کنیم که هنوز از جایگاه اصلی خود فاصله دارد.برای رسیدن به جایگاه مناسب سرمایه گذاری حفظ شرایط و امنیت سرمایه گذاری اولین چیزیست که میتواند سرمایه گذاررا به حضور تشویق کند. تلطیف وتعدیل ضوابط وقوانین سرمایه گذاری و ایجاد مجموعه ای توانمند در عرصه های مختلف که بتوانند با شناسایی مزیتهای اقتصادی و با تلرانس متعارف در عرصه های سرمایه بری و کاربری مناسب بازگشت سرمایه لازم را ایجاد نمایدبه همراه سیستمی که راه رسیدن به این الزامات اولیه را همراه تر کند از وظایف اولیه و مهم دستگاههای دولتی و محلیست …خیلی واضحتر بیان شود …سرمایه گذار باید غیر از تهیه وتدارک ابزارهای سرمایه گذاری اعم از پول و ماشین و توانایی های فنی-تخصصی و…درکشاکش بوروکراسی و لابیها و سازوکارهای اداری فراوان انرژی خودرا هدر ندهد.
-البته در این بحث میتوان مباحث مختلفی مطرح کردکه درجای خودش قابل واکاوی وبررسی است…به فرض همه شرایط والزامات سرمایه گذار با حفظ امنیت سرمایه گذاری نهادینه شود، دراین صورت نیازمندبررسی های جامع در عرصه طرحها وپروژه های با مزیتهای اقتصادیست که اینجا ورودکارساز دومین مرحله عوامل دولتی ومحلی لازم وضروریست. انتخاب و شناسایی طرحها وبرنامه های مزیت دار دراین مرحله کمک خواهدکرد.
- پس ورودنیروهای دولتی ومحلی دومرحله حیاتیست …یکی دربخش تعدیل وتلطیف و حذف چرخه های زائد اداری وتشریفاتیست که با حفظ شانیت وفراخوان و تشویق سرمایه گذاری همراه خواهد بود و مرحله دوم تهیه و شناسایی مزیتهای نسبی و ارائه پیشنهاد به سرمایه گذاریست…کمااینکه نگاه به سرمایه هم بایستی منطبق بر رویکردهای جدید نیروی انسانی وبومی همراه باشد.
-البته در ورای این فرایندها باید به فرصتها وتهدیدهای موجود توجه خاص داشت،نباید طوری رفتارکرد که اینگونه تصور شود این پروسه سنگ بزرگیست یا توپ کم کاری را در زمین دیگری انداخت …هر نیروی محلی و دستگاه اجرایی در یک بخش نیز میتواند زمینه های سرمایه گذاری منطقه ای را ایجادکند. توجه داشته باشیم که دربخش سرمایه گذاری نباید دنبال حتما تحول شگرفی باشیم …اگرقراراست فرایندهای ما دربخش سرمایه گذاری ماندنی وپویاتر و اثربخش تر باشد بایستی با درنظرگرفتن شرایط اشاره شده با تحولات کوچکتر ، مستمرتر و با رویکردهای ملموستری همراه شوند.تحولات بزرگتر ممکن است در خیلی از موارد قابل وصولتر نباشد.
-جمع بندی موضوع اینکه سرمایه گذاری یک کار ساده و زودگذار نیست، بسیار حساس وتخصصی است .اگر خوب بررسی وایجادنشود چه بسا با اتلاف منابع واز دست دادن فرصتها انحرافات برنامه ای و اهداف زیاد خواهدشد.بنابراین لازمست به داشته ها ومنابع انسانی و مالی وفنی و…خود هم اشراف بیشتری داشته باشیم وحتما بیشتراعتماد کنیم …ضمن اینکه آگاهانه و عالمانه برنامه های سرمایه گذاری را پیش ببریم ….به نظرمن در رویکردهای سرمایه گذاری بزرگترین دشمن ندانم کاری و بی دانشی است نه ناتوانیها و کاستیهای اینچنینی است…زیرا ناتوانیها با دانش و تفکر و آگاهی وهم افزایی قابل حل است اما ندانم کاری و بی دانشی یا کم دانشی بویژه با زیرمایه های تعمدی و آگاهانه جایگزین ندارد ومیتواند بسیاری از مشکلات موجود را مضاعف نماید و منابع کمیاب و گران ما را از بین ببرد.
شادباشید و ماندگار
به نکته ی خوبی اشاره کردید
دقیقن مشکل اساسی در اینه که سرمایه گذار وارد میشه اما بدلیل بروکراسی اداری خسته کننده و مشکلاتی که سر راهش میزارن منصرف میشه یا بهتره بگیم منصرفش می کنن
استفاده از نیروهای بومی خیلی بهتره اما اونم مشکلات خاص خودش رو داره
جایی که هنوز از غافله ی توسعه عقب نگه داشته شده یا بهتره بگیم عقب مونده (با دلایلی که شما آوردید) استفاده از نیروهای بومی نیاز به زمینه سازی و زیرساخت های اساسی داره
باشد که فردا، بهتر از امروز باشد.
در ضمن لینکتون کردم.